Deze toepassingslocatie was ook voor het serviceteam van VEGA een bijzonder geval. De VEGA-sensoren moesten de tot dan toe gebruikelijke 'visuele meting' van het personeel vervangen, dat de voorraad biomassa in een van de grootste biomassacentrales in Noord- en Midden-Italië met het oog schatte. De biomassacentrale Bando d'Argenta (FE) geldt met een geïnstalleerd vermogen van ca. 21 MW en een opgewekte nettostroom van 25% als een van de efficiëntste in zijn soort. De centrale wordt geëxploiteerd door San Marco Bioenergie SpA, een bedrijf dat deel uitmaakt van de F2i-groep. De jaarlijkse energieproductie van ca. 176.000 MWh komt overeen met de vraag van zo'n 27.000 inwoners.
De biomassacentrale zelf bestaat uit twee identieke lijnen, die met oververhitte stoom werken, en een stoomturbine, een gekoppelde elektrische generator en meerdere systemen voor het terugdringen van de uitstoot in de atmosfeer (waaronder onder meer filters, DeNOx-systemen en SNCR-installaties met ureum- en bicarbonaatinjecties). De voor de verbranding gebruikte biomassa heeft een plantaardige oorsprong. Daarbij wordt met name teruggegrepen op de resten van speciaal aangeplante gewassen en op de houtkap van bossen en van populieren in het bijzonder.
Een van de speciale uitdagingen was de biomassaopslag, een voorziening met enorme afmetingen. Tot dan toe bepaalde het personeel bij San Marco Bioenergie SpA de voorraad van de hier verwerkte biomassa met het oog. Dat is bij open bunkers waarin wielladers de biomassa heen en weer schuiven goed te doen, mits je de nodige ervaring hebt. Maar hoeveel materiaal uiteindelijk werd verbruikt en of de bevoorrading volstond, bleef een schatting.
Dit werkte weliswaar al vele jaren, maar was om tweeërlei reden onbevredigend. Ten eerste kon de capaciteit van de biomassaopslag niet volledig worden benut. Om de opslag niet te vol te maken, speelde men liever op zeker. Ten tweede verspilde het personeel vanuit het oogpunt van de verantwoordelijke mensen nog steeds te veel tijd om in te schatten of de voorraden nog voldoende waren en voor hoe lang. Van een efficiënt voorraadbeheer was dus bij lange na geen sprake. Men zocht dan ook naar een eenvoudige en betrouwbare oplossing.
De biomassa wordt in de vorm van houtpellets opgeslagen. Deze bevinden zich in een grote bunker met afmetingen van 30 x 5 x 8 m. De grote opslagcapaciteit is nodig om ook te kunnen inspelen op een verhoogde vraag tijdens het stookseizoen. Bovendien mogen de processen in de centrale niet worden onderbroken. Voor een optimale planning van de materiaallogistiek was daarom een betrouwbare meting van de siloinhoud noodzakelijk. De uitdaging: de bedrijfsomstandigheden in de bunker zijn door vuil en stof erg zwaar. Nu en dan wordt het materiaal zelfs met tractoren en rupsvoertuigen naar binnen geschoven, veel beweging is dus gegarandeerd.